گره افتاده به کارم!

پاییزه، بعداز ظهرا که از فرهنگی برمیگردم تازه کلنجار رفتنم با خودم شروع میشه، که بخوابم یا نه اگه بخوابم و هوا تاریک بشه دیوونه میشم و بقیه روزم خرابه واگه نخوابم هم سردرد امانمو میبره.!

اما گرمای پتو وسوسه کننده ست. یه کتاب میگیرم دستم و دراز میکشم. حالت مطلوبمه برای خوابیدن. یه رمان خوب که لابلای خطوط اون خوابم ببره. ساعت خاموشی بعد از ظهر تموم شده اما بچه ها کرخت و بی صدان . چشام گرم میشه، خون گرم میدوه تو رگام و تا نوک پاهام. پنجره بازه و باد سرد میاد تو و من بیشتر تو بالشم فرو میرم و پتو رو میکشم بالا. صدای پچ پچ بچه ها دور و دورتر میشه و صدای توی هواخوری همهمه ای گنگ ...

انگار یکی یقمو از پشت گرفته و بزور می خواد منو از تو عالم خواب بکشه بیرون، همه بدنم نافرمانی میکنه بجز گوشام. یه صدای گرم و غمگین داره یه جایی میخونه " گره افتاده به کارم، گره افتاده به کارم، گره افتاده به کارم..." چند ثانیه میگذره و باز خوابم میبره." گره افتاده به کارم...." دیگه گوشام نمیذارن بخوابم و باقی بدنم هم هشیار میشه. تلاشم برای اینکه بفهمم کجام و چه ساعتیه با ز با اون صدا قاطی میشه.

پتو رفته کنار و از تقلای بیداری عرق کردم، باد میاد و یه دفعه همه وجودم میلرزه، میشینم و پتو رو دورم میپیچم. به روبرو نگاه میکنم شاید ببینمش. بجز کانال کولر و میله و آجر چیزی نیست.

بلند میشم و یه سویی شرت میپوشم و تند میرم تو حیاط. هواخوری شلوغ شده . نزدیک آماره  و هوا داره تاریک میشه و به زور میشه صورت ها رو تشخیص داد.

دیدمش.

دختر قدبلند، با یه صورت 4 گوش ،موهای مشکی بلند و آشفته. یه کاپشن بزرگ مشکی پوشیده که حتما مال مردی بوده که با وجود قد بلند دختر تا رو زانوشه  با آستین های آویزون. موهاش تو صورتشه و نمیشه جزییات صورتشو دید.

ادامه آوازو نمیخونه فقط همونو تکرار میکنه" گره افتاده به کارم "انگار لج کرده. صداش مثل کسیه که یه عالمه مشروب خورده و سیگار کشیده و بعد زده زیر آواز.با کمی فاصله ازش شروع میکنم به راه رفتن انگار به جز من و اون هیچکی اونجا نیست. بهش نزدیک ترمیشم. به دیوار میرسه و برمیگرده و تو صورت من میخونه " گره افتاده به کارم..." چشماشو دیدم. خیلی غمگینه.